22 Ocak 2009 Perşembe

Duyrulur 40 yaşına girdik.

Farkettimde 40 adet yazı yazıvermişim bugüne dek. Düşündüm ki ne kazandık , ne yitirdik bu zamanda?.. Belliki dengeler değişti , ben değiştim , etrafımdakiler değişti , sıctığım bokun kütlesi bile değişti. Herşey değişedursun , durumumun rahatlığı ve maneviyati daha bi önemli konu aslında. "Tallest Man on the Earth" dinlediğim şu dakikalarda ben de kendimi dünyanın en uzun insanı hissediyorum. Kendimi cok sever oldum birden. Neden? 40 tane yazı yazmışız be muhterem. Anlatmışız kendimizi , etrafımızdakileri , değişimi falan. Ne iyi olmuş ki yazmışım. Yazdıkca ben ben olmuşum. Yoğrulmuşum yazılarımda , dökmüşüm icimi kana kana. Öyle güsel dokunuşlar var ki... Öyle farklı hezeyanlar var ki bu yazılarda.

Ne farklı değişiklik olmuş ki yazmışım. Farklı bir kaçış aramışım kendime. Zaten kendimi bulmam buralarda beni dünyanın en uzunu ilan eder ya. Yazdıkça uzamışım , yazdıkça gerçeklerden kaçmışım. Boyun kaç denmeye gelmeden , atmosferi delmişim meğer.

Ne manidar olmuş ki yazmışım. İki cümleyi peş peşe getirmişim birşeyler anlatmışım. Bazen fantastik kahramanlar olmuşum bazen fabılımsı bir denyo. Olmuşumda olmuşum. Sizlerde böyle oldunuz , benden farkınızda yok ha bunuda söyliyeyim. Ha ben ha sizler. Biz bizdik , siz sizdiniz. Bazen ben de siz oluyorum. O zaman siz ben oluyorsunuz. Sizli bizlilerden kaçmışım da buralarda. Uzaklakmışım formaliteden. Kanım kaynamış sizlere. Maniler yazmışım adınıza , Methiyeler dizmişim insanlığınıza.

Birde dikiş tutturabilsek daha iyi olucakta ah işte gündelik fakir hayat...
Daha fazla eleştiri gelse , daha fazla yorum yapılsa cok cok daha iyi olucak. Eğilicem birşeylere , bakıcam önüme arkama.

Sonuç olarak zebralarım ; 41. yazımı bitirmek üzereyim ve bu noktaya gelmemde bana yardımcı olan bütün insanlara teşekkür ediyorum. Tek tek adlarını saymak istemiyorum , zaten iki bilemedin üç kişiler. Öperim onları tek tek gıdılarından. Bokunu yediğim insanlar onlar. Herneyse daha nicelerine diyip kesiyorum.
-Kestik-

Hiç yorum yok: